“Op mijn dertiende ontmoette ik online via Twitter een jongen. Na een tijdje contact te hebben gehad werd ik verliefd op hem. Hij woonde verder weg dus hebben we regelmatig geskyped. Nadat hij mijn vertrouwen had gewonnen vroeg hij via WhatsApp om een naaktfoto, na twijfelen en een belofte dat hij ook een naaktfoto zou sturen heb ik als eerste de foto gestuurd.

Helaas had hij er verkeerde bedoelingen mee en heeft het rondgestuurd in een groepsapp met zijn vrienden genaamd 'hoertjes en sletjes'. Ik werd samen met allerlei andere meisjes (waarvan de naaktfoto ook ongevraagd gedeeld werd) aan deze groepsapp toegevoegd. Ik werd uitgelachen en lastiggevallen. Gelukkig hield dit snel op, maar ik durfde het niemand te vertellen.

Pas na twee jaar heb ik het via een brief aan mijn ouders verteld, ik was bang dat mijn ouders heel boos zouden worden. Het tegendeel gebeurde, ze vonden het heel erg dat ik hier zolang alleen mee had rond gelopen. En steunde mij ontzettend met liefde en geruststellende woorden. Het enige wat ik dacht: had ik het ze maar eerder verteld..❤️”

“Ik was 14 toen ik in contact kwam met een man, hij zei dat hij 15 was. Ik was helemaal verliefd op hem en hij gebruikte lieve woordjes. Hij vroeg op een gegeven moment om naaktfoto's en die stuurde ik. Hij werd steeds kouder en ik moest steeds meer sturen om lieve reacties te krijgen. Toen ik 18 was kwam een vriendin erachter dat hij een volwassen man is en dat hij z'n account deelde met meerdere mannen. Dus ook de foto's. Ik was er maandenlang zo kapot van dat ik niemand meer vertrouwde. Flirten en contact met mannen kon ik niet meer. Onder andere door therapie ben ik sterker geworden.”

“Toen ik ongeveer tien jaar oud was, kwam ik online veel in contact met volwassen mannen. Ze vroegen mij om uit de kleren te gaan en deden dat zelf ook. Ook op Omegle raakte ik in gesprek met een man. Ik vond het spannend dat hij mij mooi en opwindend vond. Al snel kwam de vraag of ik me uit wilde kleden en of ik webcamseks met hem wilde hebben. Omdat ik op die leeftijd nog niet inzag dat dit niet zo hoorde, gaf ik toe aan zijn verlangens. Later zag mijn moeder een pop-up op de laptop: ze heeft toen het hele gesprek gelezen. Mijn wereld stortte in. Was het gek dat ik hierin mee was gegaan? Moest ik me schamen? Was het mijn schuld?

Als ik nu terugkijk op de situatie dan weet ik dat het helemaal niet zo hoort; volwassen mannen die een band opbouwen met kinderen en hen vragen zich uit te kleden. Ik kon de situatie op dat moment simpelweg niet goed inschatten, ik wist nog niet goed wat ‘normaal’ is en wat niet. Ik voelde me er op dat moment goed bij, want aandacht is in de basis toch fijn? Nu weet ik dat het niet oké was. Inmiddels weet ik dat de schuld niet bij mij lag, en schaam ik mij er niet meer voor. De man die mij op mijn tiende vroeg om uit de kleren te gaan, is schuldig en zou zich diep moeten schamen.”

“Tien jaar geleden gingen de foto's die ik in vertrouwen naar een jongen had gestuurd de hele school en de scholen in de omgeving rond. Ik kwam in een soort achtbaan terecht: ik kreeg Whatsapp berichten, werd gebeld door onbekende nummers en ik werd in een groepsapp gegooid waar al het lelijks wat je je kunt bedenken over mij gezegd werd. Op school werd ik continu nagekeken of nageroepen. Het voelde alsof mijn lichaam niet meer van mij was. Dat gevoel is heel lang gebleven. Op school wisten ze ook niet wat ze ermee moesten. Ze zagen mij als de schuldige en niemand keek naar degene die mijn foto's ongevraagd had doorgestuurd. Door de reacties op school en in mijn omgeving heb ik heel lang gedacht dat ik iets fout had gedaan. Pas jaren later, toen ik hulp zocht, begon ik te praten. Al die jaren had ik het geprobeerd weg te drukken en dacht ik dat het mijn schuld was. Na een lange tijd was er voor het eerst iemand die tegen me zei dat ik niets fout had gedaan. Ik besef me nog steeds niet helemaal dat het niet mijn schuld was, maar langzaamaan groeit dat besef”

“Ik werd bij een crisiscentrum behandeld voor onder andere anorexia. Toen ik aan mijn begeleider zei dat ik mezelf dik vond, zou hij dat wel beoordelen. Ik moest een foto sturen, maar elke keer zei hij dat ie t niet goed zag. Hij zei dat hij het alleen kon zien als ik geen kleren aanhad. Ook bij mij thuis heeft hij zich opgedrongen tot een massage en meer...”